Tiola is sinds 1963 actief op de huidige locatie aan het sportpark in IJzendijke, waar ook de voetbalvelden liggen. Inmiddels heeft de vereniging 106 leden, waarvan slechts 11 jeugdleden en het ledenaantal is de laatste jaren flink gedaald.
De eerste tenniswedstrijden werden in IJzendijke al gespeeld voor de Tweede Wereldoorlog. De familie Wijffels had in een wei nabij de Contre Escarpe, waar nu de volkstuintjes liggen, een betonbaan aangelegd.
Voor een tennisracket en ballen moest men naar Vlissingen. Tijdens de oorlog werden de banen door granaten beschadigd, maar later werd de baan weer speelklaar gemaakt. Er moest wel vaak gedweild worden en er waren zelfs ballenjongens die voor twee cent ballen raapten. Ook werd een kleedhokje neergezet, maar de opening zat op een ongelukkige plaats. Als de vrouwen naar buiten kwamen, dan waaiden de lange rokken op en dat kon natuurlijk niet; dus werd het hokje gedraaid.
Er kwamen ook Engelse soldaten spelen, maar toen bleek dat die een oogje hadden op IJzendijkse vrouwen, werd hen de toegang geweigerd.
De belangstelling voor de tennissport in IJzendijke groeide gestaag, waardoor in 1963 door de gemeente twee banen werden aangelegd. Tennisvereniging Tiola was een feit. De contributie bedroeg toen vijftien gulden voor senioren en een gulden voor junioren. De sleutel voor het opspannen van de netten moest bij een plaatselijke boekhandel worden gehaald, witte kleding en tennisschoenen waren verplicht en roken op de banen was toen ook al verboden. De toenmalige voorzitter was de heer Lockefeer. Er werd begonnen met onderlinge competities.
In 1969 had Tiola nog slechts twintig senioren en zes junioren. Twee jaar later kwam de vereniging in de problemen door een navordering van vijf jaar huur, maar gelukkig had de gemeente begrip en heeft Tiola het overleefd.
In het voorjaar van 1981 is de eerste kantine geplaatst, een schaftkeet van de DSM-fabriek te Sluiskil. De heer F. Stokman, toen de huidige voorzitter, kon de kantine gratis overnemen. Dit gedeelte is nog altijd aanwezig en later verbouwd tot de huidige kantine. Voor deze periode maakte men gebruik van een abri (bushokje) om tussen de wedstrijden door een drankje te nuttigen. Gelukkig is dit allemaal verleden tijd.
Inmiddels heeft Tiola een prachtige kantine aan de Mauritsweg, die in 1981 werd uitgebreid en voorzien werd van een nieuwe keuken, vijf gravelbanen met verlichting, een automatische regeninstallatie en een groot terras waar spelers en publiek onder het genot van een drankje kunnen bijpraten of de wedstrijden analyseren.
Dit is niet allemaal zonder horten of stoten gegaan. In 1989 was er de privatisering. Een van de plaatselijke ondernemers zag er wel brood in en er volgden allerlei gesprekken. Voor een gulden werd Tiola eigenaar en kreeg een onderhoudsvergoeding en geen bedrag voor de versleten banen. De vereniging moest zelf meer banen aanleggen, wat gelukt is dankzij de inzet van de leden.